…Ik noem dit een tussenstation of de plek van transitie. Sommigen noemen het limbo en de andere noemen het de dierenhemel. Maar voor mij is het niet zomaar een thuisbasis van de ziel. Het is een tijdelijke verblijfplaats. Dat heb ik al vaker gezien. Maar dat het gebruikt wordt om als ziel niet volledig in de aardse energie te zitten. En toch nog dichter bij de aarde te zijn. Als wanneer ze naar ‘huis’ zouden gaan. Zo heb ik het nog niet eerder gezien, gehoord of anders doorgekregen.
Zij zien natuurlijk net zo goed als wij zelf dat de wereld op dit moment een rommel is. Maar om vooral niet in de menselijke chaos te zitten. Zitten zij in een energetische plek waar niets is en tegelijkertijd ook alles. Willen zij 100 ballen (niet dat dieren iets met het getal hebben hoor). Dan hebben zij 100 ballen. Willen zij het water in springen? Dan is er water. Maar als de ene zon wilt, en de ander wilt eten. Dan is dat er ook.
Zo verblijven zij in die pure staat van harmonie, eenheid, liefde en licht. Terwijl ze nog niet volledig ‘terug zijn’ op de oorspronkelijke plek van hun ziel. Alsmede zijn zij ook niet in de ban van de energieën die nu hier op aarde heersen. Hoe gaaf is dat?! En hoe bijzonder is het te weten dat zij hun lichaam en leven hebben losgelaten. Om dan te waken over ons. Op een manier die wij nu nodig hebben. En zij kunnen geven zonder belasting van henzelf. Zonder opoffering of overgave. Gewoon alleen uit liefde, verbinding, speelsheid, puurheid, vrijheid en geluk…
In de originele blog kun je ook vinden hoe het plezier van onze overleden dieren ons helpt hier op aarde. Vooral in deze tijd die voor veel mensen zwaar is. En hoe je ervoor kunt zorgen dat je de verbinding beter voelt. Of waarom je juist minder voelt van jouw overleden dier terwijl je misschien juist heel begaan bent met jouw overleden dierbaren. Klik op de knop om naar het originele bericht te gaan: