Veel mensen vragen mij over het einde van het leven van hun geliefde huisdier. Want dat is het geen dat de mens zo sterk bij blijft. We weten namelijk niet goed hoe we moeten rouwen. Er wordt ons verteld dat het ‘maar een dier’ is. En daar zitten we dan met ons gevoel wat voor velen traumatisch is. Met een schuldgevoel en de vraag: Neemt mijn overleden huisdier mij iets kwalijk?
Dieren zijn meer dan familie
Dieren zijn dan ook niet zomaar goede vrienden of familie. Vaak gaat de band nog veel verder. Juist omdat er geen woorden nodig zijn om begrepen te worden. Maar gevoel en beeld, denken en aanvoelen meer als voldoende is. Intentie en liefde is de manier van communicatie.
Liefde is ontastbaar en onzichtbaar
Maar wanneer dieren overlijden, dan lijkt bovenstaande ineens niet meer te bestaan. We zijn zo geconditioneerd om te geloven dat wat we zien echt is. En dat wat niet tastbaar is, niet bestaat. Dat is de pijn die we ervaren. Terwijl we dondersgoed weten, dat de liefde, de band die we hebben en het gemis: Ontastbaar zijn, onzichtbaar zijn en eeuwig voelbaar is. Of we nu aan de andere kant van de wereld zitten, of zelfs overleden zijn.
Wanneer we dit weer herinneren: Dat de band en liefde buiten onze tastbare en zichtbare wereld bestaat. Dan pas kunnen we weer enigszins openstaan om die liefde te voelen. Maar vaak zijn de emoties nog zo heftig. Omdat we niet naar het onderliggende gevoel durven.
Het overlijden van een huisdier leren accepteren
Het enigste wat we daarvoor hoeven te doen is te leren accepteren wat is. En daar houdt de mens vaak juist zichzelf enorm tegen. Daardoor houdt de mens ook hun overleden dier tegen mee te kunnen helpen. We willen het niet waar hebben en we willen ook niet voelen.
Rouwen: Een gevoel is het begin van een emotie
Toch wanneer je eindelijk gewoon gaat zitten met jouw gevoel. Dan komt de emotie er echt uit. Bij de ene uit het gevoel zich in de emotie van verdriet en huilen. Terwijl de ander zijn of haar pijn uit in woede omdat hij of zij het moeilijk vind het leven te aanvaarden. Beiden is prima, beiden zijn uitingen van rouw. Maar het moet er wel uit. Want anders wordt het een dikke muur tussen jou en jouw overleden dier.
Herinner jouw overleden huisdier in eerbied
Daarnaast is het enorm belangrijk om het dier te herinneren zoals hij of zij was. Het dier zelf en het leven samen te herdenken. Want waar wij enorm vasthouden aan de traumatische ervaring van de dood. Wat gewoonweg de natuurlijke gang is van het leven. Daar laten we het belangrijkste los: Het leven wat we samen hebben geleefd. Maar ook en vooral het karakter van ons overleden dier. Zoals ook wat we allemaal geleerd hebben van hem of haar.
Geloof mij maar na veel praktijk ervaring weet ik gewoon: Dat een dier niet stil staat bij acceptatie of het overlijden. In levende lijve, leven zij al veel meer in het hier en nu. Denken zij niet aan wat hen vroeger is overkomen. Als het een gewoonte is geworden en de mens houd het instant: Ja, dan blijft het een blokkade. Want zij denken ook niet dat het morgen weer net zo zal zijn als gisteren. Dat zijn ‘mensendingen’.
Dus wanneer iemand aan mij vraagt over de dood, hoe traumatisch het overlijden was. Of zelfs nog het idee heeft dat hun dier boos is op andere mensen. Omdat zij zelf die woede voelen en vasthouden. Dan zeg ik dat ik zeker wil vragen hoe hun dier hierin staat. Maar zal ik hun hoogstwaarschijnlijk, niet het antwoord geven wat zij willen.
Mijn werk als diermedium
Ik doe mijn werk als diermedium voor het dier. Niet voor de mens wat veel mensen denken. Mijn respect gaat uit naar de ziel. Al van kleins af aan voel ik eerbied voor een overleden ziel en voor dieren. Dat gaat veel dieper en verder als mijn respect voor een menselijk bezield lichaam.
Past dit precies bij wie jij bent? Heb jij nog vragen aan jouw overleden huisdier? En wil je graag horen wat hij of zij zelf nog te vertellen heeft? Neem gerust contact met mij op:
Kunnen overleden dieren aardgebonden zijn?
Tevens heb ik na vele huisreinigingen wel de ervaring opgedaan; Hoe menselijke zielen aardgebonden kunnen zijn. Omdat zij ziekte zien als persoonlijk. En niet als iets wat mee sterft met het lichaam, bijvoorbeeld. Maar nogmaals: dit is menselijk! Dat is niet dierlijk. Dieren zijn haast nooit écht aardgebonden. Maar wel als wij mensen hun daar op die plek houden. Omdat we niet het respect hebben voor wat hun belangrijk vinden.
Wat vindt een overleden huisdier belangrijk?
Wat overleden dieren belangrijk vinden zijn: De banden die zij hebben met hun mensen en andere huisgenootjes. Hoe ze hun leven hebben geleefd en wat ze allemaal hebben geleerd. Waarvan ze konden genieten en hoe ze hun mensen bij konden brengen om bijvoorbeeld wat vaker even te rusten. Of hoe ze samen met hun mens door alle bullshit zijn heen gekomen.
Dat zijn de dingen die er écht toe doen. En als we eens heel eerlijk naar onszelf gaan kijken. We gaan verwerken dat we moeten accepteren dat we niet meer kunnen knuffelen. Waardoor we juist gaan herdenken in alle eerbied en liefde die we hebben voor onze dieren. Dan kijken we niet naar datgene wat wij in eerste instantie zo moeilijk vinden. Maar dan kijken we naar hetgeen waar we nog steeds mee vooruit kunnen: De liefde, de band, de lessen van ziel tot ziel.
Om huisdieren rouwen en hen herdenken
De band tussen mens en dier is nou eenmaal zo bijzonder. Geniet daarvan. Leer accepteren wat je niet kan veranderen. Verwerk door jouw gevoel te voelen totdat het steeds wat zachter wordt. En gedenk jouw dier, door de mooie herinneringen. Misschien met een kaarsje of door de herinneringen op te schrijven.
Maar gedenk jouw dier niet door vast te houden aan de laatste paar minuten of weken. Terwijl er misschien een heel leven samen was. Of in de ergste gevallen dat je maar het kortst in hun leven bent geweest: Denk dan aan de verandering die jij dit dier hebt gegeven in die laatste dagen. Want vertrouw mij hierop: Dat heeft de meeste impact gemaakt van het hele leven van een dier!
Dieren houden niet vast aan wraak, woede, zelfmedelijden of iets dergelijks. Dat is menselijk omdat wij niet kunnen accepteren en niet willen verwerken. Ook omdat we dat niet hebben geleerd. Maar dat is een verhaal voor een coach, psycholoog of therapeut.
Wel heb ik een gratis pdf voor je met info over rouwen en kleine ritueeltjes zodat jij jouw huisdier met liefde kan herdenken. Het is écht gratis. Je hoeft geen e-mailaders achter laten of iets dergelijks. Gewoon klikken en downloaden. Het pdf vind je onderaan mijn website of klik op deze link: Rouwen om jouw overleden huisdier.
Mijn verhaal mag duidelijk zijn:
Accepteer en herinner met liefde. Blijf niet hangen in het negatieve. Dat doe je niet alleen jezelf aan, maar ook jouw dier. Want hij of zij is toch wel bij je, en zal altijd openstaan. Omdat de band tussen mens en dier zo bijzonder is. En vooral omdat deze band niet tastbaar is en ook niet zichtbaar is. Maar wel eeuwig is.